Alles heeft zo zijn voordelen. Ook digitaal lesgeven. Als doorgewinterde vrijeschooldocent ben ik natuurlijk een groot voorstander van fysieke lessen. Maar eerlijk is eerlijk, dat virtuele klaslokaal is zo gek nog niet.
Het duurde nog geen week om de krijtbordliefhebbers een digitaal lerarenbestaan aan te leren. Geen Rudolf Steiner om ons te laten leiden, geen antroposofisch handvat om te grijpen. Behalve het belangrijke principe dat we de leerlingen wilden blijven zien. Zien op afstand? Ja, dat kan via Zoom. Even wennen, maar met het Pipi Langkous-motto in gedachten – ík heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan – ruilden we ons bordkrijtje in voor een cursor en onze papieren opdrachten voor digitale studiewijzers. De AVG zetten we even in quarantaine.
