Categorie: COLUMN

Starbucks helpt Nederlandse (koffie)cultuur definitief om zeep met kinderkoffiepaleis. Een dreiging is het allang niet meer. Starbucks kwam, zag en overwon en Nederland is voorgoed verpest door een bruine derrie dat koffie mag heten. Sinds een paar dagen heeft de Amerikaanse kinderkoffiemonopolist zijn paleisdeuren geopend in hartje Amsterdam.

De stad die tegenwoordig het speelveld is van Apple-tempels en Starbucks-paleizen. Nederlanders moesten kennelijk hoognodig fatsoenlijk koffie leren drinken. Amerikaanse kinderkoffie welteverstaan, want die straffe bak die we doorgaans met liters wegdrinken past niet binnen het globaliseringsprincipe. En we weten, we hebben allemaal hetzelfde doel: de wereld tot één groot Amerika maken.

Maar Starbucks is niet meedogenloos en komt de Nederlander tegemoet. Om de inwoners een beetje thuis te laten voelen in hun nieuwe koffiebar zijn er namelijk Delftsblauwe tegels aan de muur gehangen en speculaasvormen. Want die hebben wij thuis toch ook allemaal boven de tafel bungelen?

Verder dien je je koffie te bestellen aan een zeventien meter lange koffiebar en mag je je met slagroom doorspekte karamelkoffie met aardbeiensiroop opdrinken in een 430 vierkante meter grote ruimte. Knappe kerel als je daar nog wat Hollandse gezelligheid in kwijt kan.

Dat een of andere Starbucks-goeroe op het fabuleuze plan komt om dit koffiespeelparadijs in een monumentaal oud bankgebouw te plempen is niet zo verrassend. Sinds Starbucks voet aan Nederlandse bodem zette, was dit ook wel te verwachten. Je dacht toch niet echt dat Coffee Company en Bagels en Beans onaangetast zouden blijven?

Wel verontrustend is dat de baristagoeroe Jeroen Veldkamp aan de kantlijn staat te juichen. ‘Bij ketens als deze krijg je beleving: het wordt vers bereid, de bonen vers gemalen en de melk opgeschuimd. Maar het gaat ook om het sociale aspect van koffie, bij elkaar.’

Laten we ons maar niet verleiden tot een kleine taalanalyse van deze bizarre uitspraak, maar gezegd moet worden dat termen als ‘beleving’, ‘vers gemalen bonen’ en een ‘sociaal aspect’ toch op zijn minst vreemde begrippen zijn als we het over het meest ongezellige concept ooit hebben. Want echt, de smaak van koffie zit niet in de marketing.